Belangenafweging bij dwangakkoord
Het belang van de schuldenaar om schuldenvrij door het leven te gaan moet worden afgezet tegen het belang van de schuldeiser om de vordering te innen.
Uit de rechtspraak blijkt dat de volgende feiten en omstandigheden (zie o.a. de conclusie van A-G Timmerman voor HR 14 december 2012, LJN BY0966) zijn van belang ter beoordeling van de vraag of een schuldeiser in redelijkheid mag weigeren mee te werken aan een gedwongen schuldregeling:
1. de toetsing van het schikkingsvoorstel door een onafhankelijke en deskundige partij (bijvoorbeeld een gemeentelijke kredietbank; bedenk dat een advocaat niet onpartijdig zijn eigen voorstel kan toetsen);
2. de wijze waarop het voorstel gedocumenteerd is;
3. de betrouwbaarheid van en het inzicht in het uiterste aanbod waartoe de schuldenaar financieel in staat moet worden geacht. Hierbij geldt als uitgangspunt dat hoe jonger de schuldenaar, hoe groter de potentiële verdiencapaciteit is. Een werkloze jonge schuldenaar heeft in zijn algemeenheid nog perspectief op een betaalde baan;
4. de doelmatigheid van het alternatief van faillissement of schuldsanering voor de schuldenaar;
5. de doelmatigheid van het alternatief van faillissement of schuldsanering voor de schuldeiser; met andere woorden, hoe groot is de kans dat de weigerende schuldeiser dan méér zal ontvangen;
6. de aannemelijkheid dat een gedwongen medewerking aan een onderhands akkoord concurrentieverstorend werkt voor de schuldeiser;
7. het bestaan van precedentwerking voor vergelijkbare gevallen;
8. de zwaarte van het financiële belang dat de schuldeiser heeft bij volledige nakoming;
9. de grootte van het aandeel van de weigerende schuldeiser in de totale schuldenlast;
10. de verhouding van de weigerende schuldeisers t.o.v. de instemmende schuldeisers;
11. het bestaan van een eerdere minnelijke of gedwongen schuldregeling die niet naar behoren is nagekomen;
12. de goede trouw bij de schuldenaar.
Deze case is onderdeel van de cursus Bewind en gemeentelijke schuldhulpverlening.